Διάβασα ένα ποίημα.

Τα Λύτρα

Όταν γεράσω

θα γίνω ληστής.

Θα είναι τα χρόνια της ευκαιρίας

γιορτινά και δύσκολα.

Ο μήνας Αύγουστος

με όλα τα φεγγάρια που ξέπλεκα

θα καλοσωρίζει τους θεούς,

γεμίζοντας τα κότερα τους

με γυναίκες.

Και κείνοι θα γελούν

σαν τρελοί καπετάνιοι

ηλιοκαμμένοι και ξένοιαστοι

παλιοί γενναίοι παράνομοι

για πάντα πια ζάμπλουτοι

θαλασσινοί ακροβάτες.

Όταν γεράσω κάποτε

θα γίνω ληστής ΄

θα παίρνω πίσω το σώμα μου

κλέβοντας καλοκαίρια.

Ο ποιητής λέγεται Παναγιώτης Δόικος. Είναι λέκτορας Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλιο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το ποίημα το βρήκα στο 20ο τεύχος του περιοδικού Ίνδικτος. Η φωτογραφία είναι από την ταινία Umberto D. του Βιτόριο Ντε Σίκα. Αν δεν την έχετε δει, αναζητείστε την με κάθε τρόπο.

Καληνύχτα.