Από τη στιγμή που οι ταινίες του Χόλιγουντ άρχισαν να μας λένε την Αλήθεια, ο Μύθος του άρχισε να ξεθωριάζει.
Και, ξέρετε, το Χόλιγουντ παλιά ήταν όντως τόπος μυθικός. Οι σταρ έδειχναν απρόσιτοι και “ευλογημένοι”. Ακόμη και η γνώριμη επωνυμία ενός στούντιο αποτελούσε από μόνη της μια εγγύηση. Και κάθε “νέο” από αυτό τον τόπο βρισκόταν με μιας στα στόματα όλων. Όλα αυτά, πριν το νέφος του lifestyle - που έφερε με τη σειρά του το έντυπο (και μετέπειτα το διαδικτυακό) κουτσομπολιό - αποκαθηλώσει τα αστέρια από το βάθρο τους, με την σιωπηλή “συγκατάβαση” του κοινού. Το οποίο κοινό όμως, δεν μπορεί χωρίς το παραμύθι του.
Τα Όσκαρ και, κυρίως, η τελετή τους, υπάρχουν για ικανοποιούν αυτή μας την αναγκαιότητα. Την αναγκαιότητα του να πιστέψουμε ξανά το Χολιγουντιανό παραμύθι έστω και μια μέρα το χρόνο. Γι αυτό, μην πολυγκρινιάζετε στο άκουσμα τους - το έκανα κι εγώ παλιότερα, λάθος μου. Αλληθώριζα μπροστά στο προφανές:
Τίποτα πιο ισχυρό από την ανθρώπινη ανάγκη.
Υ.Γ.: Ο Βασιλιάς θα τα πάρει
- ίσως ο Φίντσερ τσιμπήσει τη Σκηνοθεσία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου