54 χιλιάδες λοιπόν τα εισιτήρια του «ρημέικ» του Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα. Πιθανότατα να είναι και λιγότερα από το άνοιγμα που είχε κάνει τότε το αυθεντικό φιλμ (που είχε ξεπεράσει τις 400 χιλιάδες), αλλά όπως και να χει είναι εντυπωσιακό. Για κάποιους μάλιστα, είναι και απαράδεκτο. Ντροπή, να μια επιτυχία που δείχνει το χαμηλό μας επίπεδο, κτλ κτλ.Ας θυμηθούμε όμως τι έλεγαν – και τι έγραφαν – αρκετοί για ταινίες όπως Σούλα Έλα Ξανά, Μόλις Χώρισα, Safe Sex. Ότι δηλαδή, δεν έχει σημασία τι ταινίες είναι αυτές, σημασία έχει ότι κάνουν εισιτήρια και αυτό είναι μονάχα κέρδος για το ελληνικό σινεμά. Ε, όσοι τα έγραψαν αυτά τότε, οφείλουν να τα γράψουν και για τη Ρόδα. Αλλιώς είναι ασυνεπείς. Και πολλά άλλα.
Θα μου πείτε ίδιο πράγμα είναι
; Τεχνικά η Ρόδα δείχνει εντελώς άθλια, γυρισμένη στο πόδι και με άθλια ψηφιακά εφέ συν τις άλλοις. Ε και; Αυτό είναι το ζήτημα; Σημασία έχει η κατεύθυνση. Στην ίδια κατεύθυνση των προαναφερθέντων ταινιών οδεύει κι αυτή. Ένα μεγάλο κομμάτι του τι πρωταγωνιστούσε στην τηλεόραση το 1999 είχε έναν κοινό παρανομαστή: τους Ρέππα / Παπαθανασίου. Βουρ όλο μέσα στο Safe Sex. Ένα μεγάλο κομμάτι του τι πρωταγωνιστεί στην τηλεόραση σήμερα, οφείλει την ύπαρξη του στον Όμηρο Ευστρατιάδη. Χώστε μέσα λοιπόν το σούργελο των Παρατράγουδων και προσθέστε λίγο trash μαϊντανό (έτσι όπως έκαναν τα σκουπίδια των 80s μόδα, εκείνοι που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι). Που τελικά θα κάνει πολλά περισσότερα εισιτήρια από το Ζητείται Ψεύτης. Για το οποίο όμως επίσης δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή. Οπότε έχω κι εγώ το δικαίωμα να τα βάζω στο ίδιο τσουβάλι εφόσον το κάνει η ίδια η εταιρία τους.
; Τεχνικά η Ρόδα δείχνει εντελώς άθλια, γυρισμένη στο πόδι και με άθλια ψηφιακά εφέ συν τις άλλοις. Ε και; Αυτό είναι το ζήτημα; Σημασία έχει η κατεύθυνση. Στην ίδια κατεύθυνση των προαναφερθέντων ταινιών οδεύει κι αυτή. Ένα μεγάλο κομμάτι του τι πρωταγωνιστούσε στην τηλεόραση το 1999 είχε έναν κοινό παρανομαστή: τους Ρέππα / Παπαθανασίου. Βουρ όλο μέσα στο Safe Sex. Ένα μεγάλο κομμάτι του τι πρωταγωνιστεί στην τηλεόραση σήμερα, οφείλει την ύπαρξη του στον Όμηρο Ευστρατιάδη. Χώστε μέσα λοιπόν το σούργελο των Παρατράγουδων και προσθέστε λίγο trash μαϊντανό (έτσι όπως έκαναν τα σκουπίδια των 80s μόδα, εκείνοι που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι). Που τελικά θα κάνει πολλά περισσότερα εισιτήρια από το Ζητείται Ψεύτης. Για το οποίο όμως επίσης δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή. Οπότε έχω κι εγώ το δικαίωμα να τα βάζω στο ίδιο τσουβάλι εφόσον το κάνει η ίδια η εταιρία τους.Η λέξη «κατεύθυνση» υποδηλώνει πολλά. Και το ρημέικ της Ρόδας, μια προϋπάρχουσα κατεύθυνση ακολουθεί. Απλώς κάποιες παρέες που μέχρι τώρα είχαν μόνον αυτοί μερίδιο από αυτή τη μαλακόπιτα χάνουν την αποκλειστικότητα. Ε, δεν είναι κακό αυτό.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι η Ρόδα, η Τσάντα και η Κοπάνα έκαναν εισιτήρια. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έκανε ο Μαχαιροβγάλτης. Ή το Χάρισμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε κακή ταινία έχει δικαίωμα στην επιτυχία, το ζήτημα είναι γιατί οι καλές ταινίες μοιάζουν προδιαγεγραμμένες για την αποτυχία.
Ακριβώς man. Και φυσικά, το κοινό της Ρόδας και του Μόλις Χώρισα δεν είναι αυτό που θα έβλεπε τον Μαχαιροβγάλτη. Μπορώ να σου πω μάλιστα ότι υπάρχει ακόμη λιγότερο κοινό για το Χάρισμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την απάντηση στο ερώτημα που αφήνεις στο τέλος, νομίζω ότι ο ταρίφας εδώ το είπε μια χαρά:
http://akiskapranos.blogspot.com/2011/01/blog-post_06.html
Welcome to the blog man.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, επίσης, η εταιρία που "έβγαλε" τις ταινίες που ανέφερες μπορούσε να είχε προσέξει περισσότερο τη διανομή τους. Μαχαιροβγάλτης στο Νιρβάνα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά τα λες Άκη! Η κατεύθυνση και τα "νοήματα" είναι πάνω-κάτω τα ίδια. Η υποκριτική προσέγγιση κάποιων στον κινηματογράφο είναι που τους κάνει να βλέπουν το "Safe sex" από τη "Ρόδα" με διαφορετικά γυαλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Μου άρεσε πολύ και η λίστα σου για το 2010, με εξαίρεση το "Des hommes et des dieux" που καθαρά κινηματογραφικά αγάπησα, αλλά το βρήκα υπερβολικά εξιδανικευμένο για το πρόσωπο της καθολικής εκκλησίας κι ενοχλήθηκα.
Aδιάφορο τι κανει η όποια εκκλησία man (την οποία και, βεβαιως, γράφω στ'αρχίδια μου).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σχέση μου
με αυτά που αγαπώ
είναι αυστηρά προσωπική.
Αυτή λίστα που αναφέρθηκε δύο comments παραπάνω που είναι; :/
ΑπάντησηΔιαγραφή1.Ενώπιον Θεού και Ανθρώπων
ΑπάντησηΔιαγραφή2.Ο Αμερικάνος
3.Ο θαυματοποιός
4.A Serious Man
5.Lourdes
6.Αστυνομία, ταυτότητα
7.Inception
8.Αόρατος Συγγραφέας
9.Το νησί των καταραμένων
10.Toy Story 3
Και γιατί να κάνει εισιτήρια ο Μαχαιροβγάλτης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει ό,τι audience friendly πάνω του και τα δικαιούται;
Ελάτε τώρα...
Επειδή είναι καλή ταινία. Το ερωτημα ειναι γιατι δεν κοβουν μπιλιέτα οι καλές ελληνικές ταινίες. 'Οπως αυτες του Οικονομιδη, της Τσαγγάρη, όπως δεν πήγαν τόσες και τόσες ταινίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι καλή ταινία όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης άλλο η καλωσύνη, άλλο η εμπορικότητα.
Κυρίως επειδή το ένα το καθορίζεις "εσύ" και το άλλο όλοι οι άλλοι.
Δεν πιστεύω πως κατά κανόνα υπάρχει έλλειμμα κοινού στις ενδιαφέρουσες ταινίες. Ούτε εδώ ούτε στο εξωτερικό. Απλώς πρέπει να αντιστοιχήσουμε τον εμπορικό στόχο μιας ταινίας με το φάσμα των ενδιαφερομένων για το θέμα/τρόπο της.
Ρε μαν, μου απαντάς για να μου πεις πως έχεις θέμα με την καλωσύνη όταν την ορίζω "εγώ" και απο την άλλη ξεκινάς με το ότι η ταινία του Οικονομίδη δεν είναι καλή; It doesn't make sense dude.
ΑπάντησηΔιαγραφή