Μόνος φτάνει σε μια σχεδόν ερημωμένη Αντίπαρο ο Κωστής, φαινομενικά έτοιμος να αναλάβει την τοπική κλινική του νησιού. Το πόστερ στο ιατρείο του όμως αναπαριστά ένα παζλ ημιτελές, και το δικό του βλέμμα μοιάζει θολό και συγχυσμένο. Οι μήνες περνούν, και το καλοκαίρι επιτίθεται προκαλώντας δυναμικές αναταράξεις:Το «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου ξεκινά ως χαμηλόφωνη δραμεντί και εξελίσσεται σε ψυχολογικό θρίλερ, το παράδοξο όμως είναι πως ο έκρυθμος ήρωας της είναι τελικά αυτός που κρατά συγκεντρωμένο το δραματουργικό focus στα επουσιώδη: η ταινία μπορεί να ανεβάζει δεξιοτεχνικά ρυθμούς, όμως τον κοιτάζει πάντα με αγάπη, κλείνοντας με ένα πλάνο που κάνει ακόμη κι εμάς να μετανιώσουμε για τις επιλογές μας.
Εδώ και το μεγάλο στοίχημα του φιλμ: Πόσο μπορεί να "ξεστρατήσει" ένας συμπαθής ήρωας χωρίς να μας πετάξει έξω απ' αυτό; Ο Παπαδημητρόπουλος δείχνει πρόθυμος να τραβήξει αυτό το δραματουργικό σκοινί μέχρι τα όρια του. Το οτι στο τέλος κερδίζει, αποδεικνύει το σκηνοθετικό του ταλέντο - αλλά και την εμπιστοσύνη του απέναντι στην ιστορία που ανέλαβε να αφηγηθεί (κάτι που δεν έδειχνε να ισχύει στο "Wasted Youth" για παράδειγμα).
Στις ερμηνείες, ο Μάκης Παπαδημητρίου, ο πάσσαλος γύρω από τον οποίο περιστρέφονται ηθοποιοί και λοιποί συντελεστές, είναι κυριολεκτικά αψεγάδιαστος. Χαρισματικοί επίσης οι σκηνοθέτες Γιάννης Οικονομίδης, Σύλλας Τζουμέρκας (συν-σεναριογράφος του φιλμ) και Νίκος Τριανταφυλλίδης στους μικρούς τους ρόλους, εξαιρετικός και ο Παύλος Οικονόμου στο ρόλο του Δημάρχου. Μια μικρή ένσταση όμως για τους πιτσιρικάδες (που φέρνουν την ανατροπή καθώς ο ήρωας ερωτεύεται την Άννα, ένα 19χρονο κορίτσι που ενσαρκώνει με εφηβική ανεμελιά η Έλλη Τρίγκου) – όχι τόσο ερμηνευτική, όσο σεναριακή: Η μόνη τους θετική ποιότητα μοιάζει να είναι η νεότητα τους.
Η μόνη θετική τους ποιότητα είναι η νεότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι; Δεν αρκεί;
Νομίζω πως θα έπρεπε να αρκεί. Γιατι η νεότητα από μόνη της σε πολλές περιπτώσεις, αρκεί. Στις περισσότερες μάλλον κι ειδικά στην περίπτωση αυτού του ήρωα.
Καταλαβαίνω όμως τι εννοείς ότι εδώ μπορεί να μην αρκεί γιατί είδα το τρέιλερ.
Πάντως σαν τη νεότητα δεν έχει. Για αυτό όταν τη χάνουμε, την αναζητούμε στο καθετί. Και μετά βαυκαλιζόμαστε πως η νεότητα δεν είναι θέμα ηλικίας αλλά στάση ζωής. Μπορεί.
3, 5 αστέρια είναι πολλά σημαίνει πως η ταίνια είναι πάρα πολύ καλη. Μακάρι, για το ελληνικό σινεμά.
Χρόνια πολλα, by the way. Ειδα με το που μπηκα πως έχεις γενέθλια. Και σου ευχομαι...τι άλλο.
Νεότητα. Στα 40.
Ζ.
Αν αυτο ισχυει εκ μερους των δημιουργων της ταινιας (που θεωρω πως δεν ισχυει) τοτε ειναι μέγα προβλημα. Η δε ταινια δεν ξετυλίγεται μεσα απο τα ματια του ηρωα οσο κι αν η ταινια τον παρακολουθει με τρυφερότητα. Αυτό το "σαν τη νεοτητα δεν εχει" ειναι επι της ουσίας μια αποψη "ηλικιωμένη" ως mind-frame. Και με τετοια ματια, ταινια με νεους ήρωες δεν κάνεις - θα προκύψει Δαλιανίδης των 80s. Ειναι καλή ταινια παντως. Και κόβει και εισιτήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ευχαριστω για τις ευχες, ασχετως με το αν αισθανομαι κυριολεκτικά το "χρόνια πολλά".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα στις ταινίες του Δαλιανίδη είναι πως οι νέοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι νέοι και χαίρονται τη νιότη τους, κάτι που δεν συμβαίνει σε καμιά περίπτωση στους πραγματικούς νέους, οι οποίοι βιώνουν μια εντελώς διαφορετική, συνήθως άγρια κατάσταση πάντα σε συνάρτηση με την ιδιοσυγκρασία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλιμονο βεβαια, η νεότητα εχει αποδοθεί με πολλους άλλους τροπους στο σινεμά από τον πρωταρη, το the girl στην ταινια του Αντονίονι, τους πιτσιρικάδες στον κυκλο των χαμενων ποιητών, τις έφηβες στο Αμερικαν μπιουτι κλπ κλπ(ένα τυχαιο brainstorming που μπορει να συνεχιζεται επ' απειρον)
Τώρα ναι. Για μένα, σαν την νεότητα δεν εχει,δεν ξαναέχει για να είμαστε πιο ακριβείς-χωρίς αυτό να σημαινει πως μετά τη νεότητα δεν εχει κάτι άλλο- αλλά επειδή θα αναγκαστώ να γράψω σεντόνι και θα βγω εντελώς εκτός θέματος και οκ, εχω βγει ήδη, κλείνω με την ευχή το ελληνικό σινεμά να συνεχίσει την παραγωγή καλών ταινιών που θα στείλουν όλο και περισσότερο κόσμο στις αιθουσες.
Ζ.