Όλο σε στοιχειωμένα σπιτια πέφτω αυτέ τις μέρες. Να, χθες ήταν που έβλεπα το Insidious II, την ανέμπνευστη συνέχεια του πρώτου, δυνατού φιλμ τρόμου του Τζέιμς Γουάν, που φυσικά ψιλοχέστηκε αν δε του «βγήκε» μια ταινία (και σίγουρα το γνωρίζει και ο ίδιος): τρεις ταινίες στη σειρά (Insidious I & II, The Conjuring), τρεις μεγάλες εμπορικές επιτυχίες, δυο καλά φιλμ Φανταστικού, δεν είναι δα και κακός απολογισμός. Και σίγουρα τις προτιμώ από τις μηχανιστικές σπλατεριές που πουλούν απαίδευτο μηδενισμό για πιτσιρικάδες που χλαπακιάζουν ποπ-κορν και χασκογελάνε ανάμεσα (ή και στη θέση, δεν έχει σημασία) των φονικών.
Μου λείπει όμως εκείνη η διαβρωτική δύναμη των αυθεντικά ενοχλητικών ταινιών. Ποιος αμερικανός σκηνοθέτης είναι αρκετά γενναίος για να ρίξει γνήσιες, καυστικές ματιές απέναντι σ’ένα κοινωνικό μοντέλο που είναι, πλέον, τελειωμένο πέρα ως πέρα; Αρκετά με τα σίκουελ και τα ριμέικ και τα σίκουελ των ριμέικ του Texas Chainsaw Massacre. Ποιος έχει να αντιπροτείνει ένα νέο “TCM” για τα χρόνια της κρίσης;
Ναι, ξέρω, σε λάθος μεριά του Ατλαντικού κοιτάζω. Υπάρχουν αρκετοί Γάλλοι, αρκετοί Ισπανοί, φυσικά και Ασιάτες (ναι, υπάρχουν κάποιοι ακόμα) που είναι διαθετειμένοι να πάνε την όλη ιστορία ένα βήμα παραπέρα. Απλά καλό είναι να θυμόμαστε πόσο περίπατο έχει πάει ο αναρχισμός από το Δυτικό σινεμά, έχοντας μάλιστα βρει το παραπλήσιο του στην συγκαλυμμένη αποδόμηση των Ευρωπαίων οι οποίοι και αντιπροτείνουν ουσιαστικά ένα μετά-σχόλιο πάνω στο ανθρώπινο σκοτάδι. Μου λείπει όμως η αληθινή του, απειλητική όψη.
Διάολε, οι ταινίες πρέπει να ξαναγίνουν επικίνδυνες.
(Υ.Γ.: Η φωτό από το Altered States του Ken Russell, ενός σκηνοθέτη που, οκ, δεν έκανε πάντοτε καλές ταινίες, αλλά δεν μπορείτε να πείτε πως έπαιξε έστω και μια φορά εκ του ασφαλούς)
Μια και είσαι γνώστης του είδους, τι γνώμη έχεις για το Martyrs; Εγώ δεν το έχω δει, μόνο το απογοητευτικό, κυρίως λόγω σεναρίου, Τhe Conjuring έχω δει από αυτά που αναφέρεις στο κειμενό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Martyrs δεν το χω δει, αλλά το Ils δεν είναι καθόλου κακό...
ΑπάντησηΔιαγραφήMpouk, με το Conjuring έκανα κακάκια. Το είδα οπως πρεπει βεβαια, σε σιωπηλο σινεμα. Μου τα εσκασε. Τρομαξα ρε παιδι μου Περι σεναριου, χμμ, ναι, οκ, συμφωνω, δεν ηταν και ο,τι καλυτερο. Αλλά ο τυπος ξερει να σε τρομαζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Martyrs για μενα προσωπικά είναι ένα αριστούργημα που πρέπει να δείτε και οι δυο.
Και το Ils είναι καλό, αλλα μετά οι δυο πηγαν στο Χολιγουντ και έφαγαν τα μουτρα τους. (Θα μου πεις, καλα έκαναν - $$$ - και δε θα πω οχι...)
Θα συμφωνήσω ότι το Conjuring έχει μερικές πολύ αποτελεσματικές σκηνές, ωραία χρήση του ήχου και του εκτός πεδίου. Δυστυχώς το είδα σε προβολή με πιτσιρίκια που δεν του ταίριαζε. Αλλά στο τέλος καταντάει Exorcist -light οπότε δύσκολα σωζόταν.
ΔιαγραφήThanks για το Martyrs, θα το αναζητήσω. Παρεπιπτόντως και αυτός ο τύπος πήγε μετά στο Χόλυγουντ (in $$$ we trust) με το The Tall Man και μάλλον έφαγε και αυτός με τη σειρά του τα μούτρα του!
Εμένα τρόμου αμερικάνικο μου έρχετε πρώτο στο μυαλό το The Descent (2005). Για λίγο πιο σινεφίλ αναζητήσεις το Γαλλο-Βελγικό Amer. Conjuring. Insidious κτλ δεν μου άρεσαν ιδιέταιρα πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το Martyrs σημείο αναφοράς (που είναι η τελευταία ταινία που με συγκλόνισε στο είδος και με επηρεάζει ακόμα και σήμερα όταν το σκέφτομαι), δεν νομίζω ότι τελευταία κάτι τόλμησε να κάνει κάτι τόσο διαφορετικό. Όπως λες, δεν είναι κακό το old school, όμως, σίγουρα καλύπτεται από αίσθηση ασφαλούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήThat being said, το House of The Devil του Ti West μου έβγαλε ωραία νοσταλγία για τον τρόμο των 80ς, νομίζω πάω στον τρόμο η φτήνια δεν ξέρω πόσο κερδίζει από καλογυαλισμένες παραγωγές.
Δεν έχω ιδέα γι' αυτό το είδος όμως με έχεις μαζί σου στο ότι οι ταινίες πρέπει να ξαναγίνουν επικίνδυνες.Εν γένει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Descent, που μέχρι το υπερεαποκαλυπτικό φινάλε είναι ταινιάρα, είναι αγγλικό φιλμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, οι ταινίες μπορούν κι οφείλουν να γίνουν πολύ πιο επικίνδυνες σε άλλα είδη, όχι στο horror που ο κίνδυνος απορροφάται από τη φύση της ταινίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ο κίνδυνος "χάνεται" ολοκληρωτικά μέσα στο σωμα του φιλμ, τότε η ταινία τρόμου δεν είναι καλή. Αν μπορείς να κοιμηθεις μια χαρα το βράδυ, η ταινία τρόμου δεν είναι καλή. Δηλαδή μετά τη Λαμψη εσυ κοιμάσαι μια χαρά; Εμένα τρέμει το φυλοκάρδι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Νιλ Μάρσαλ θα μπορούσε να είναι ο νέος Τζον Κάρπεντερ. Ακόμα ελπίζω σ' αυτόν τον τύπο.
ο εξορκισμός της έμιλυ ρόουζ κι υστερα το χάος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ταινια τρομου ειναι καλη οταν βγαινοντας απο την αιθουσα νιωθεις τρομερη Ανασφαλεια. Οταν η ψευδαισθηση του ασφαλους μικροκοσμου που εχεις μονος σου φτιαξει για να μην τρελαθεις παει ξαφνικα περιπατο και ερχεσαι αντιμετωπος με τη μονη αληθεια, δηλαδη το χαος.
ΑπάντησηΔιαγραφή