Ο δρόμος, γεμάτος φώτα, από τους πλέον φωτισμένους στη περιοχή. Ανήμερα πρωτοχρονιάς, έντεκα το βράδυ. Το σπίτι σχεδόν άδειο. Σχεδόν. Η γιαγιά κοιμάται στο πρώτο όροφο του σπιτιού. Η γυναίκα ακούει κάποιο θόρυβο, ξυπνάει και βγαίνει στο πλατύσκαλο, όπου βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με το ληστή. Γύρω στα 30 αυτός, αιφνιδιάζεται. Η γυναίκα βάζει τις φωνές και ο ληστής το βάζει στα πόδια. Στον άπλετα φωτισμένο δρόμο, δυο κοπέλες που περνάν απ’ έξω τον βλέπουν να φεύγει τρέχοντας στο διπλανό δρόμο με μια πλαστική σακούλα στο χέρι.Η περιοχή φωτισμένη καλά, γειτονιά ζωντανή, η ώρα νωρίς σχετικά το βράδυ αλλά η ληστεία έγινε.Έντρομη η γυναίκα τηλεφωνεί στο «εκατό» που έρχεται σε λίγο. «Ο ληστής άνοιξε τη πόρτα σας με εργαλείο στο οποίο δεν αντιστέκονται ούτε οι πόρτες υψηλής ασφαλείας» αποφαίνεται ο αστυνομικός. «Μην αγγίξετε οτιδήποτε μέχρι να έρθει η σήμανση». Η παθούσα, έχει βρει το γραφείο του άνδρα της άνω κάτω. Τα συρτάρια όλα ανοιγμένα, ανοιχτά κουτιά από τα οποία λείπουν πολύτιμα αντικείμενα, έχει κάνει φτερά και ο φάκελος με τα χρήματα τα οποία προορίζονταν την επομένη για τα χαράτσια, τους λογαριασμούς και τα τέλη κυκλοφορίας της οικογένειας. Η σήμανση, που έφτασε το επόμενο μεσημέρι (είχε μάλλον αρκετές περιπτώσεις με τις οποίες έπρεπε να ασχοληθεί αυτές τις μέρες) έκανε τη δουλειά της. «Να πάτε να υποβάλλετε μήνυση κατ’ αγνώστων στην ασφάλεια» ήταν η συμβουλή.Στη γειτονιά, πεζόδρομος, σχεδόν υπερβολικά φωτισμένος, δεν είχε γίνει μέχρι την ημέρα εκείνη ούτε διάρρηξη. Από την ώρα που οι ληστές «ανοίγουν» σπίτια σε δρόμους με φως και κίνηση, από την ώρα που δεν υπολογίζουν πλέον την πιθανότητα να βρίσκονται μέσα οι ιδιοκτήτες, από τη στιγμή που δε λογαριάζουν ότι και από τον δρόμο περνούν συνεχώς αυτοκίνητα και πεζοί εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί τι γίνεται σε άλλες, λιγότερο φωτισμένες και απομακρυσμένες από το κέντρο περιοχές. «Να είστε ευτυχής που ο ληστής φοβήθηκε κι έφυγε, μπορούσε να σας είχε σκοτώσει» είπε ο αστυνομικός που υπέγραψε την «μήνυση κατ’ αγνώστων».
Ναι, παίζει κι αυτό.
Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς πως είναι να βλέπει κανείς το σπίτι του παραβιασμένο. Είναι μια πράξη βίαιη, ένα βίαιο συναίσθημα, η ματιά σου στον κόσμο αλλάζει. Απότομα. Συνέβη και τέτοια μέρα, Διάολε, το 2012 θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει καλύτερα. Ένας φόβος έχει απλωθεί στο βλέμα όλων τα τελευταία δυο χρόνια. Φόβος που γίνεται ολοένα και πιο βαρύς και, εδώ και λίγο καιρό, τρυπώνει και σε μέρη που θεωρούσαμε καλά προφυλαγμένα. Σε ένα σπίτι τουλάχιστον (και, δυστυχώς σε αρκετά...), ανήμερα πρωτοχρονιάς, χάθηκε ακόμα μία βεβαιότητα, για να αντικατασταθεί με μιαν άλλη, όχι και τόσο ευχάριστη.
Έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα. Still, it doesn't feel right.
Καλή χρονιά Άκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, τα τελευταία χρόνια, οι ληστείες και οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί δραματικά.
Φυσικά, οι άνθρωποι δεν έγιναν ξαφνικά, ούτε πιο βίαιοι, ούτε πιο… μελαγχολικοί.
Δεν προσπαθώ να υπερασπιστώ όσους ληστεύουν, ούτε θέλω να γενικεύω, διότι κάθε περίπτωση ληστείας, π.χ., είναι ξεχωριστή, όμως νομίζω ότι υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί, με ονοματεπώνυμα και εγκληματικές ευθύνες, πίσω από την αύξηση της εγκληματικότητας και των αυτοκτονιών.
Και το «κλέφτες» που χρησιμοποίησες ως επικεφαλίδα ταιριάζει και για τους δύο: Και για όσους ληστεύουν με τα όπλα, και για όσους ληστεύουν υπογράφοντας νόμους.
Σίγουρα Ιβάν
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά οι πρώτοι εκ των δύο μπήκαν στο σπίτι μου.
Καλή χρονιά και σε σένα.
Αν και ένα κομμάτι του κειμένου είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, δεν ήμουν απολύτως σίγουρος αν αναφερόσουν σε προσωπικό σου βίωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως, το 2012 θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει πολύ καλύτερα, όμως, πολλές φορές, η καλή μέρα δεν φαίνεται από το πρωί.
Καλή δύναμη.