Ευχαριστώ κύριε Παναγιωτόπουλε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αυτά, λέει, σας άρεσαν:
-
Νόστο έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες τον πόθο της επιστροφής στην πατρίδα. Η νοσταλγία συνεπώς είναι η ψυχολογική κατάσταση που δημιουργεί ο πόθ... -
Ο Τέρι Χόκινς έχει μόλις αποφυλακιστεί. Αποφασίζει να παραδώσει το αριστούργημά του. Βαρέθηκε όλη του τη ζωή κατά παραγγελία – «κάνε ... -
Απέτυχε εμπορικά στην εποχή του. Οι δε κριτικοί (στην Αμερική τουλάχιστον) δεν κατάλαβαν ποτέ περί τίνος πρόκειται. Κι όμως, σήμερα μι... -
Τριάντα χρόνια αναζητούσε χρηματοδότες για τη «Σιωπή» ο Μάρτιν Σκορσέζε, αλλά η εποχιακή συγκυρία της ολοκλήρωσης αυτού του «έργου ζ... -
Τα παλιά παραμύθια διασώθηκαν όπως περίπου και τα δημοτικά τραγούδια. Από στόμα σε στόμα αρχικά, μέχρι που κάποιος αποφάσιζε να τα καταγ... -
Λίγα πράγματα σ’ αυτή τη ζωή δείχνουν πιο επώδυνα από τη διαρκή υπενθύμιση των περασμένων σου επιτευγμάτων και της τωρινής ανικανότητας ...
Είχα πάθει πλάκα όταν την είχα πρωτοδεί στο σινεμά [και μετά μια δεύτερη στο καπάκι μετά από μερικές μέρες :-D].
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα είναι ο μόνος Έλληνας σκηνοθέτης που οι ταινίες του είναι de facto ενδιαφέρουσες. Δε ρωτάς πολλά, πας και τις βλέπεις.
"Περιεργη" σχεση εχεις με τον Παναγιωτοπουλο.. Απο τη μια αυτο και απο την αλλη του τα χωνεις για το βιβλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω δίκιο και για τα δύο. Η ταινία αυτή με διαλύει. Στο βιβλίο λέει και μαλακίτσες. Τι να κανω, να μην το πω; Η σχέση με αυτά που αγαπάμε άλλωστε είναι αυστηρώς προσωπική. Και ποτέ γηπεδική. ΕΙδα το μειλ σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βεβαια να το πεις! Σε τσουγκραω μπας και αρπαξω καμια εξτρα ατακα. Την ψαχνω ακομα με τον τυπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Μελόδραμα; πάντως πρέπει να το δεις σαν αποδόμηση του παραδοσιακού μελοδράματος (εξ ου και το ερωτηματικό στον τίτλο) - και το κλειστό/ανοιχτό παράθυρο στην αρχή και στο τέλος παραπέμπει στον Μπαζέν, αν και μάλλον αυτό είναι προφανές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης πρόσεξε το Μελόπραμα, την σάτιρα δηλαδή της ταινίας που έστησε ο Χάρι Κλυνν στο Αλαλούμ - σε σκετσάκι σκηνοθεσίας Γιάννη Σμαραγδή παρακαλώ.
"Με λένε Αρτέμη".
Την ταινία την είδα στη Γερμανία. Μοναδική ερώτηση ενός γνωστού που την είδαμε μαζί, ήταν το "γιατί η γκόμενα δεν πληρώνει τις αμαρτίες της, γιατί επιστρέφει στην ασφάλεια;" Προσπάθησα να εξηγήσω πως η ταινία αγάπησε τους Ανθρώπους, δεν ήθελε να τους τιμωρήσει. Ήμουν ακόμα νέος. Μπέρδευα το δράμα με την Τραγωδία. Ταπεινή μου άποψη, το φιλμ είναι μια κατάβαση στην Κόλαση, αλλά χωρίς την Τραγωδία που θα με κάνει ν' ανατριχιάσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε Νίκο, μια κουβέντα λες και θολώνω. Και τώρα θέλω να δω όχι μόνο αυτό αλλά και όσες ταινίες μοιράζονται το ίδιο - του τελευταίου καρέ - πικρόχολο ξεφύσημα. Άντε να έρθεις Ελλάδα διαολεμένε, να τσουγκρίσουμε. Fat bastard, μου έχεις λείψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤωρα ειδα την απαντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκ, τα καταλαβα αυτα για την αποδομηση, το ερωτηματικο και το σχολιο του Π. σχετικα με τη θεωρια του Μπαζεν οταν την ειδα. Αλλα ρωταω (κανοντας και λιγο το συνηγορο του διαβολου):
* Μπορεις να δεις την ταινια και μετα να εισαι σωος (βλ. πηδηγμα απο το παραθυρο του Μπαζεν);
* Επρεπε να κανει ΟΛΟΚΛΗΡΗ ταινια για να αποδομησει το μελοδραμα;
* Η ταινια γυριστηκε χωρις ιχνος σεναριου, απλα με μια ιδεα (που δεν αναπτυσεται ολοκληρωμενα);
* Ποια ειναι η καταληξη ολου αυτου; Εκατσα και την ειδα 2η φορα και παλι δεν καταλαβα τι θελει να κανει..
Ενταξει, ισως να λεω και μαλακιες. Ποιος ειμαι που θα πω στον Παναγιωτοπουλα τι θα κανει αλλα πες οτι αυτο που κανω λεγεται (δημιουργικη) κριτικη...