One day (2011) ( * )

Το «Μια ημέρα» είναι, απλούστατα, η συνταγή του «Love story» μεταφερμένη στο σήμερα. Βασισμένο σε ένα πετυχημένο best seller, το φιλμ παρακολουθεί την Εμα και τον Ντέξτερ σε μία περίοδο είκοσι ετών, από την ημέρα που γνωρίστηκαν και για μία ημέρα κάθε χρόνο, την ίδια πάντα ημερομηνία - η οποία είναι η ημερομηνία της γνωριμίας τους.

Σε κάποιες ταινίες το θέμα είναι το ρομάντζο, σε άλλες ο έρωτας, και σε μερικές, σπάνιες, η αγάπη. Σε κάποιες σχέσεις ισχύει επίσης το ίδιο. Μη σας πω πως στις σχέσεις εκεί έξω, η αναλογία είναι αρκετά διαφορετική, φοβούμαι προς το χειρότερο. Ακριβώς λοιπόν επειδή έξω τα πράγματα είναι προς το χειρότερο, η μεγάλη οθόνη έρχεται να μας προσφέρει απλόχερα μια στημένη, φιφτίχ που λέγανε παλιά, πραγματικότητα η οποία έρχεται να εκπληρώσει όνειρα και να εξουδετερώσει τα όποια απωθημένα. Είναι μια συναίνεση παραδεκτή - μια σιωπηλή συμφωνία ανάμεσα στη ταινία που θέλει να με παραμυθιάσει και σε μένα που θέλω να παραμυθιαστώ.

Αλίμονο όμως στην ταινία που αντί να με παραμυθιάσει, προσπαθεί να με ψήσει πως αυτό που βλέπω επί της οθόνης, θα μπορούσε να συμβεί και εκτός αυτής, δίχως όμως να έχει το ειδικό βάρος για να υποστηρίξει μια τέτοια πρόφαση. Κι όμως, βλέπω πολύ κόσμο να μιλάει για "αλήθεια" και "ρεαλισμό" αναφερόμενος στο One Day και αναρωτιέμαι τι σκατά συμβαίνει στις ζωές τους. Κανένα πρόβλημα με το να φάω μέχρι τελευταίας μπουκιάς ένα άρλεκιν. Μη μου το σερβίρεις όμως για μυθιστόρημα ισάξιο των Μεγάλων Προσδοκιών - και υπάρχει τόσο έντονο αυτό το larger-than-life πομπώδες ύφος στο One Day!

Γιατί αληθινός έρωτας σημαίνει και ελαττώματα, σημαίνει και τραύματα, σημαίνει και οδύνη, σημαίνει και λάθη, ασταμάτητα λάθη. Τα πάντα εδώ όμως είναι ωραιοποιημένα και αφόρητα ιλουστρασιόν. Αυτός παίρνει το πλέον φιλικό διαζύγιο, και η πρώην σύζυγος τον αγαπάει τρυφερά κι ανθρώπινα με φουλ κατανόηση. Αυτή έχει δύο δεσμούς σε 20 χρόνια επειδή περιμένει τον πρίγκιπα. Και στο τέλος, φοριέται και το μελόδραμα. Κι όμως, κάποιοι θεωρούν πως πρόκειται για «ειλικρινή» καταγραφή συναισθημάτων! Γιατί ρε παιδιά; Επειδή οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι; Ή επειδή η Αν Χάθαγουέι φοράει γυαλιά και παριστάνει την ασχημούλα;