Υλισμός: η θεωρία σύμφωνα με την οποία η φυσική ύλη είναι η μόνη θεμελιώδης πραγματικότητα. Και το να είναι κανείς υλιστής, τον φέρνει αντιμέτωπο με τα καλά και τα κακά της επιλογής του. Το δε μεγαλύτερο κακό, είναι η πλήρης αποκοπή του από την ηθική, μια αξία που, όπως όλες, περιστρέφεται στο χώρο της σκέψης, και όχι της ύλης. Στη σημερινή κοινωνία βέβαια, ο υλισμός παίρνει μέρος στη ζωή του καθενός ανεξαρτήτως σε ποια κοινωνική τάξη ανήκει. Απλά άλλο να αγοράζεις μερικά ωραία ρούχα μία στο τόσο, και άλλο να βρίσκεσαι την επόμενη μέρα με δύο σπορ αυτοκίνητα, τα οποία μάλιστα αγόρασες με δάνεια ή ακόμη πιο επιλήψιμες μεθόδους. Η απληστία όμως είναι μεγάλη ντρόγκα.
Το Bling Ring (όπως είναι ο αυθεντικός τίτλος της νέας ταινίας της Σοφία Κόπολα) είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα όσο και διεισδυτική ματιά στην αιρετική λατρεία των celebrities όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την αληθινή ιστορία μιας παρέας παιδιών του Μπέβερλι Χιλς που μπουκάρουν σε σπίτια διασημοτήτων, απαλλάσσοντας τα από τα πολυτελή περιεχόμενα τους. Και είναι διεισδυτική ακριβώς επειδή η Κόπολα δε διστάζει να φιλμογραφήσει τις περιπέτειες τους όντας δίπλα τους, όχι ως συνένοχος (αυτό θα ήταν υπερβολικά εύκολο, όσο και απλοϊκό) αλλά ως ηδονοβλεψίας, ως κάποιος που θέλει να τις βλέπει να κλέβουν όσο θέλει να τις βλέπει και να μπουζουριάζονται: οι σκηνές της σύλληψης τους παρουσιάζονται μέσω τηλεοπτικής συχνότητας μεν, αλλά καταλαμβάνουν το ίδιο ακριβώς κινηματογραφικό κάδρο, και δείχνουν απολύτως ενσωματωμένες στην αισθητική "γραμμή" του φιλμ: Η σκηνοθέτιδα δίνει στους θεατές αυτά ακριβώς που θέλουν να δουν.
Kι αν αυτοί είναι συνένοχοι, είναι όχι επειδή διψούν για πλούτο, αλλά επειδή τον βλέπουν σαν μια «αμαρτία» που πρέπει να «πληρωθεί». Αυτή η επιπολαιότητα της ανώτερης τάξης που η Κόπολα σταθερά κινηματογραφεί (ήρθε άραγε ο καιρός να επανεκτιμήσουμε τη «Μαρία Αντουανέτα» της;), είναι το προσωπικό σχόλιο μιας γυναίκας που μεγάλωσε στο ίδιο σύμπαν, αλλά φιλμογραφημένο με τέτοια περίτεχνη λάμψη που γοητεύει κι εμάς: Μια καλοστημένη καρικατούρα ζωής, που ίσως και κάποιοι να προτιμούμε από τον ρεαλισμό της δικής μας.
Και αυτό είναι όλο το δράμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου