O Jean Rollin ήταν ένας από τους τελευταίους ποιητές του Φανταστικού αλλά και της μεγάλης οθόνης. Ακόμη κι όταν δούλευε με τα πλέον λιγοστά μέσα (δηλαδή, πάντα), ο λυρισμός του δεν σταματούσε να εκπέμπει δυνατά, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο. Δεν κατόρθωσε ποτέ να αγγίξει τη φήμη ενός Αρτζέντο. Και οι ίδιοι οι Γάλλοι cineastes, τον έφτυναν μέχρι το τέλος της καριέρας του. Αγάπησα το σινεμά του από πολύ μικρός.
Τον χάσαμε χθες.
Μόλις το έμαθα και είμαι μουδιασμένος.
Αύριο θα προσπαθήσω να γράψω ένα κείμενο και να το ανεβάσω εδώ.
Χαίρομαι για την αναφορά σου. Χαίρομαι που τον γνώρισες μικρός και αργότερα έγραψες γι αυτόν. Έστω και οι μικρές αναφορές που έκανες τότε στο περιοδικό ήταν αρκετές για μένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως το λες είναι, ποιητής του φανταστικού. Κρυμμένος από τους σινεφίλ. Δεν είναι όμως άδικο ένα τόσο υπέροχα σπάνιο σινεμά θα θαυμάζεται από τόσους λίγους;
Καλημέρα ρε Άκη…
http://cinenoxoi.blogspot.com/2011/01/fascination-1979.html