Μια ταινία για έναν εξωγήινο: Η Σκάρλετ Γιόχανσον – σε μια θαρραλέα ερμηνεία – φτάνει στη Γη (για την ακρίβεια, στη Γλασκώβη) και παρασέρνει διάφορους άντρες στο χαμό τους. Με μια φιλόδοξη ιδιαιτερότητα: Τα πάντα είναι στημένα γύρω από τη ματιά της κεντρικής ηρωίδας, λες και το ίδιο το φιλμ απευθύνεται σε κατοίκους άλλου γαλαξία. Η μουσική, πλήρως απόκοσμη και, ως εκ τούτου, απειλητική. Εξίσου απόμακρη και η αισθητική – απουσιάζει, ας πούμε, η οποιαδήποτε «καλλιτεχνική» αναφορά. Οι δε εξηγήσεις, απειροελάχιστες. Για να το πω πιο απλά, ο θεατής που θα μπει στην αίθουσα για να δει τσοντίτσα με τη Γιόχανσον ενδέχεται να βγει από την αίθουσα εξοργισμένος, όπως λίγο – πολύ εξοργισμένοι αισθάνθηκαν εκείνοι που πήγαν να δουν τσοντίτσα με τη Μπελούτσι και τους προέκυψε το «Μη Αναστρέψιμος». Ε αυτούς, τους εκδικείται λίγο ο Τζόναθαν Γκλέιζερ, βάζοντας την ηρωίδα του να βγαίνει από τα ρούχα αλλά και από το δέρμα της.
Άρα, μια ταινία και για την ανθρωπότητα: Στο μεταξύ, ο Γκλέιζερ είχε και τη φαεινή ιδέα να φιλμάρει «λαθραία» μεγάλο μέρος της, βάζοντας την πρωταγωνίστρια να περιφέρεται σε clubs και λεωφόρους σ’ ένα, θα λεγε κανείς, διαπλανητικό candid camera όπου οι αντιδράσεις των έκπληκτων παρατηρητών προκύπτουν τόσο από την αλλόκοτη συμπεριφορά της, όσο και από το ότι, Διάολε, είναι η Σκάρλετ Γιόχανσον – έστω και με μελαχρινή περούκα. Δυο παρατηρητές: ένας ο Γκλέιζερ, και μία η «εξωγήινη». Τα βλέμματα των οποίων παρατηρούμε στο τέλος εμείς ως θεατές. Παράξενη εξίσωση, για ένα ούτως η άλλως, παράξενο φιλμ.
Απομένει μια ταινία για το σύμπαν: Στο Φεστιβάλ Βενετίας όπου και πρωτοπροβλήθηκε η (βασισμένη στο βιβλίο του Μάικλ Φλέμπερ) ταινία, οι επευφημίες συναγωνίστηκαν σε ένταση τα γιουχαΐσματα. Σ’ αυτό του Λονδίνου, το ίδιο. Ειλικρινά, σπάνια συναντάς πλέον ταινίες σαν κι αυτήν. Ταινίες διχαστικές που τρυπώνουν… κάτω από το δέρμα σου, και μένουν εκεί αφού έχεις αφήσει πια την αίθουσα του φιλμ, μαζί με το σύμπαν τους. Έλα όμως που το σύμπαν στο οποίο εσύ ο ίδιος επιστρέφεις δεν είναι πια το ίδιο καθώς κουβαλάς πλέον τα χνάρια μιας εμπειρίας που έχει μετατοπίσει το δικό σου κέντρο βάρους. Απίστευτος ο κόσμος, κι ο χαρακτήρας μας.
